Ποιος φοβάται τα κονδυλώματα;
Ποιος φοβάται τα κονδυλώματα;
20 Ιουλ 20
1:48 ΜΜ
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ

Έχουν περιγραφεί περισσότεροι από 150 γονότυποι του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV). Περίπου 40 HPV μολύνουν το κατώτερο γεννητικό σύστημα και ονομάζονται γεννητικοί τύποι. Οι γεννητικοί τύποι των HPV μεταδίδονται με τη σεξουαλική επαφή. Είναι πιθανό, εάν επιτρέψει το ανοσοποιητικό σύστημα, μετά τη μόλυνση να ακολουθήσει φλεγμονή και να προκύψουν αλλοιώσεις. Οι αλλοιώσεις που γνωρίζαμε από παλιά, ήταν τα λεγόμενα οξυτενή κονδυλώματα. Όμως, τα οξυτενή κονδυλώματα, ήταν η κορυφή του παγόβουνου, οι κλινικώς εμφανείς αλλοιώσεις. Συχνά όμως παράλληλα με την εμφάνιση των οξυτενών κονδυλωμάτων συνυπάρχουν και υποκλινικές αλλοιώσεις, που δεν είναι ορατές στην απλή κλινική εξέταση.

Τα οξυτενή κονδυλώματα προκαλούνται σε ποσοστό 91% από τους τύπους 6 και 11 του HPV. Η συχνότητα των οξυτενών κονδυλωμάτων είναι περίπου 1% στο γενικό πληθυσμό. Ο τρόπος μετάδοσης είναι η σεξουαλική επαφή. Κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής δημιουργούνται μικροτραυματισμοί, οι οποίοι δίνουν στον ιό πρόσβαση στα κύτταρα της βασικής στοιβάδας αφού ως γνωστόν ο HPV χρησιμοποιεί τον κυτταρικό πολλαπλασιασμό για να πολλαπλασιαστεί και ο ίδιος. Πρέπει επομένως να μολύνει τα κύτταρα της βασικής στοιβάδας του επιθηλίου, αφού αυτά είναι τα κύτταρα που πολλαπλασιάζονται και ανερχόμενα προς την επιφάνεια του επιθηλίου διαφοροποιούνται και αντικαθιστούν τα υπερκείμενα.

Εάν η ανοσιακή απάντηση του ξενιστή είναι ισχυρή δεν επιτρέπεται στον ιό να χρησιμοποιήσει το γενετικό μηχανισμό του κυττάρου για να αναδιπλασιάζεται αυτόνομα. Στην περίπτωση αυτή ο ιός πολλαπλασιάζεται παράλληλα με τις κυτταρικές διαιρέσεις και η μόλυνση θα παραμείνει λανθάνουσα. Όταν μιλάμε για λανθάνουσα μόλυνση, εννοείται ότι δεν έχουμε αλλοιώσεις (κλινικές ή υποκλινικές). Εάν η άμυνα του ξενιστή είναι ανεπαρκής, αρχίζει μια φάση κυρίαρχης ιογόνου δράσης, κατά την οποία ο ιός αναδιπλασιάζεται μέσα στο κύτταρο. Η υπερπαραγωγή νέων HPV συνεπάγεται τη δημιουργία μεγάλων ποσοτήτων πρωτεϊνών-ενζύμων με επακόλουθη τη φλεγμονή των κυττάρων.

Διαφοροποιείται έτσι η μορφολογία και η λειτουργία των κυττάρων και των ιστών με αποτέλεσμα την εμφάνιση υποκλινικών και κλινικών αλλοιώσεων. Η φάση αυτή χαρακτηρίζεται ως φάση ενεργού φλεγμονής και διαρκεί περίπου 3-6 μήνες. Στη διάρκειά της μπορεί να εμφανιστούν μικρές συρρέουσες συνήθως ανθοκραμβοειδείς αλλοιώσεις σε ολόκληρο το κατώτερο γεννητικό σύστημα, στο περίνεο και στην περιπρωκτική χώρα.

Η φλεγμονή από τους HPV εξαπλώνεται γρήγορα στο δέρμα και τους βλεννογόνους του κατώτερου γεννητικού συστήματος. Προκειμένου για τη γυναίκα, η φλεγμονή συνήθως αφορά: το αιδοίο, τον κόλπο, τον τράχηλο της μήτρας, το περίνεο και την περιπρωκτική χώρα. Συνήθως μέσα σε ένα διάστημα 6-8 μηνών από την πρωτομόλυνση το ανοσοποιητικό σύστημα σταματά την περαιτέρω εξάπλωση των HPV και τη δημιουργία νέων αλλοιώσεων.

Τα κλινικώς εμφανή κονδυλώματα έχουν τη μορφολογία των τυπικών οξυτενών ή μοιάζουν με βλατίδες ή καρφίδες. Απαντώνται ως μονήρη ή πολλαπλά. Στο δέρμα είναι συνήθως κερατινοποιημένα. Σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα μπορεί να εμφανιστούν γιγάντια κονδυλώματα. Διαφοροδιάγνωση πρέπει να γίνεται από τις καλοήθεις θηλές του αιδοίου και της εισόδου του κόλπου, από πλατέα κονδυλώματα, και από δυσπλαστικές αλλοιώσεις του αιδοίου.

Η θεραπεία των κονδυλωμάτων δεν είναι πάντοτε εύκολο ζήτημα. Οι υποτροπές είναι συχνές και οφείλονται στο ότι το ανοσοποιητικό σύστημα του ξενιστή δεν έχει εξισορροπήσει ακόμη την ιογόνο δράση. Είναι γνωστή η δυσκολία θεραπείας τέτοιων αλλοιώσεων σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα (ασθενείς AIDS, όσοι λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, κορτιζόνη, διαβητικοί κλπ). Για τη βελτίωση της ανοσιακής απάντησης, παράλληλα με την όποια θεραπευτική αντιμετώπιση, καλόν είναι να αντιμετωπίζονται πρώτα, οι συνυπάρχουσες τοπικές φλεγμονές. Συνιστάται επίσης η διακοπή του καπνίσματος, η αποφυγή σωματικού και ψυχικού στρες και η υγιεινή διατροφή. Σε περιπτώσεις επανειλημμένων υποτροπών καλόν είναι να ελέγχονται άλλα αίτια ανοσοκαταστολής (HIV μόλυνση, διαβήτης κλπ). Οι θεραπευτικές επιλογές διακρίνονται: α. στην χρήση ποδοφυλλοτοξίνης (Podofilox 0,5% sol/gel), β. τριχλωροξεικού οξέος (Trichloroacetic acid), ή γ. ιμικουιμόδης (Imiquimod 5% cream), που εφαρμόζονται από τους ασθενείς, ή δ. στην χειρουργική καταστροφή (με κρυοπηξία, διαθερμία ή laser διοξειδίου του άνθρακα) και ε. στην χειρουργική αφαίρεση (με ψαλίδι, λαβίδα ή νυστέρι) από τον ιατρό.

Η θεραπεία καλόν είναι να εξατομικεύεται για κάθε ασθενή. Αρχίζουμε πάντοτε από τις απλές και φτηνές θεραπείες (αυτές που εφαρμόζονται από ασθενείς) και σε περιπτώσεις υποτροπών και πολλαπλών αλλοιώσεων επιλέγουμε τις ακριβότερες και αυτές που απαιτούν υποδομή χειρουργείου.

Τα οξυτενή κονδυλώματα, παρότι καλοήθη έχουν σημαντικό οικονομικό και ψυχολογικό κόστος. Η προφύλαξη δεν είναι πάντοτε εφικτή. Η χρήση προφυλακτικού συνιστάται, αφού περιορίζει (αλλά δεν αποκλείει εντελώς) τον κίνδυνο μετάδοσης του ιού. Από πρόσφατες μελέτες φαίνεται ότι η χρήση προφυλακτικού για λίγους μήνες μετά τη θεραπεία, περιορίζει και το ποσοστό υποτροπών.

Καθοριστική προφύλαξη για τα κονδυλώματα προσφέρει το τετραδύναμο εμβόλιο που κυκλοφόρησε και στη χώρα μας και καλύπτει εκτός από τους HPV τύπους 16/18 και τους τύπους 6/11, που όπως αναφέρθηκε ευθύνονται για το 91% των περιπτώσεων οξυτενών κονδυλωμάτων.

Α. Μορτάκης

 

ΟΞΥΤΕΝΗ ΚΟΝΔΥΛΩΜΑΤΑ.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ

Εφόσον γίνει η διάγνωση των οξυτενών κονδυλωμάτων, πρέπει να χορηγηθεί η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή και να ενημερωθεί η/ο ασθενής και ο αντίστοιχος σεξουαλικός σύντροφος για τη σημασία της μόλυνσης. Δυστυχώς, στην εποχή μας υπάρχει μία υπερβολή στην όλη παρουσίαση του θέματος και επικρατεί ένας αδικαιολόγητος πανικός στην κοινή γνώμη. Ένας σωστά ενημερωμένος ιατρός μπορεί να θέσει το θέμα στη σωστή βάση και να πείσει τον ασθενή να προβεί στην κατάλληλη διαγνωστική προσπέλαση και μετά να ακολουθήσει ανάλογη θεραπεία.

Κάποιες από τις πιο συχνές ερωτήσεις σας θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε παρακάτω με σκοπό την πληρέστερη ενημέρωσή σας και την διάλυση κάποιων «αστικών μύθων».

Πώς μεταδίδεται ο ιός; Πώς κολλά κάποιος τα κονδυλώματα;

Ο ΗPV είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος ιός. Οποιοδήποτε σεξουαλικά ενεργό άτομο μπορεί να προσβληθεί από τον HPV.

Οι τύποι του HPV που προκαλούν κονδυλώματα μεταδίδονται συνήθως με απλή δερματική επαφή δέρμα με δέρμα (γεννητικά όργανα και περιγεννητική περιοχή) ακόμα κι αν δεν υπάρξει ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή.

Δεν γνωρίζουμε πολλά για μετάδοση του ιού σε υποκλινικές περιπτώσεις (δηλαδή σε περιπτώσεις που το άτομο είναι «ασυμπτωματικός φορέας» έχει έρθει σε επαφή με τον ιό χωρίς να έχει όμως κλινικά εμφανείς βλάβες). Το σίγουρο είναι πως μπορεί μεν να μεταδίδεται πολύ εύκολα ο ιός αν υπάρχει ενεργό κονδύλωμα, δεν αποκλείεται όμως να μεταδίδεται ακόμη και όταν δεν υπάρχουν εμφανή συμπτώματα.

Επίσης υπάρχει και η μετάδοση του ιού που δεν σχετίζεται με την σεξουαλική επαφή π.χ. η κάθετη μετάδοση από μητέρα σε παιδί κατά τον τοκετό.

Ποιά είναι τα συμπτώματα που προκαλούν τα κονδυλώματα; Με τι μοιάζουν;

Τα κονδυλώματα είναι ασυμπτωματικές βλάβες. Δεν προκαλούν κνησμό, πόνο ή αίσθημα καύσου. Τα κονδυλώματα εμφανίζονται ως προεξοχές του δέρματος με αλλαγή της αρχιτεκτονικής του. Μπορεί να είναι μονήρη ή πολλαπλά και να μοιάζουν με μικρά σπυράκια ή το συχνότερο με μικροσκοπικό κουνουπίδι. Τις περισσότερες φορές έχουν το χρώμα του δέρματος, αλλά μπορεί να είναι και λίγο λευκότερα ή σκουρότερα.  Αυτός είναι ο λόγος που γίνεται πολλές φορές καθυστερημένη διάγνωση καθώς οι ασθενείς πιστεύουν ότι είναι σπίλοι (ελιές) του δέρματος.

Η χρήση προφυλακτικού αποτρέπει τη μετάδοση του HPV;

Η χρήση προφυλακτικού κρίνεται απαραίτητη, όχι μόνο για τις HPV λοιμώξεις, αλλά γιατί προστατεύει και από τα υπόλοιπα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Παρόλα αυτά η μετάδοση του HPV γίνεται κυρίως με το δέρμα και όχι με τα βιολογικά υγρά, γι αυτό και το προφυλακτικό δεν παρέχει επαρκή προφύλαξη. Τα προφυλακτικά μπορεί να βοηθήσουν και να παρέχουν προστασία, αλλά μόνο για το δέρμα που καλύπτεται από αυτά, έτσι δεν προστατεύουν 100%. Το προφυλακτικό «προφυλάσσει» από την επαφή δέρμα με δέρμα ένα πολύ μικρό ποσοστό της επιφανείας στην οποία μπορεί να βρίσκεται ο ιός (π.χ δεν προφυλάσσει την βουβωνική χώρα, μηροβουβωνικές πτυχές, όσχεο, περιπρωκτική χώρα).

Τι είδους σεξουαλική επαφή εμπεριέχει κίνδυνο λοίμωξης με HPV; Απαιτείται ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή;
Ο HPV ιός μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής – χωρίς όμως πάντα να χρειάζεται ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή. Όσον αφορά την στοματική σεξουαλική επαφή, αυτή δεν κρίνεται ασφαλής δεδομένου ότι διαπιστώθηκε αύξηση της σχέσης του HPV με τον καρκίνο στη στοματική κοιλότητα (στο βλεννογόνο του στόματος και ιδιαίτερα στις γωνίες των χειλέων) και στον φάρυγγα. Το ίδιο ισχύει και για την πρωκτική σεξουαλική επαφή όπου επίσης υπάρχει συσχέτιση της HPV λοίμωξης με καρκίνο του πρωκτού.

Επιτρέπεται το ξύρισμα της περιοχής των γεννητικών οργάνων στον/στην ασθενή μου πάσχει από οξυτενή κονδυλώματα

Όχι, πρέπει να αποφεύγεται. Οι ασθενείς το επιζητούν γιατί με την περιοχή ξυρισμένη έχουν καλύτερο οπτικό έλεγχο για εμφάνιση νέων βλαβών, αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι με το ξυράφι μπορεί να γίνει διασπορά (ενοφθαλμισμός) των κονδυλωμάτων στην γύρω περιοχή.

 Είναι απαραίτητη προϋπόθεση η πρωκτική επαφή για την εμφάνιση κονδυλωμάτων στην περιοχή του πρωκτού;

Τα κονδυλώματα πρωκτού πολύ συχνά εντοπίζονται μέσα στον πρωκτό όπως και στο περιπρωκτικό δέρμα. Η μόλυνση με τον ιό HPV συνήθως γίνεται κατά την επαφή, ωστόσο τα κονδυλώματα πρωκτού μπορούν να εμφανισθούν και χωρίς πρωκτική επαφή.

Η μετάδοση κονδυλωμάτων πρωκτού μπορεί να γίνει με τα δάκτυλα, π.χ. κατά τη διάρκεια του πλυσίματος. Παράγοντες που μετατρέπουν ή εξασθενούν το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς (μόλυνση με τον ιό HIV, ανοσοκαταστολή από χημειοθεραπεία ή άλλα φάρμακα, ο σακχαρώδης διαβήτης, συστηματική χορήγηση κορτιζόνης ή επάλειψη στην περιοχή του πρωκτού με κρέμες που περιέχουν κορτιζόνη για παρατεταμένο χρονικό διάστημα) προδιαθέτουν στην εκδήλωση κονδυλωμάτων πρωκτού.

 Υπάρχουν κάποιες πληθυσμιακές ομάδες που μπορούν να «κολλήσουν» ευκολότερα;

Ο κίνδυνος HPV–μόλυνσης αυξάνεται όταν η σεξουαλική δραστηριότητα αρχίζει σε μικρή ηλικία και όταν ο αριθμός των σεξουαλικών συντρόφων είναι αυξημένος. Ο κίνδυνος αυτός έχει υπολογισθεί ότι αυξάνεται κατά 15% περίπου ανά νέο σεξουαλικό σύντροφο.

Τα κονδυλώματα της γεννητικής χώρας γενικά, είναι προκαρκινωματώδεις καταστάσεις;

Τα «τυπικά» κονδυλώματα οφείλονται συνηθέστερα σε «χαμηλού κινδύνου» στελέχη του ιού (6,11,42,43,44), τα οποία δεν σχετίζονται με τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.

 Πώς αντιμετωπίζονται τα κονδυλώματα;

Ενώ δεν υπάρχει καμία ιατρική θεραπεία για την εκρίζωση του HPV, υπάρχουν διάφορες θεραπευτικές επιλογές συμπτωματικής αντιμετώπισης. Ο στόχος οποιασδήποτε θεραπείας είναι να αφαιρεθούν τα κονδυλώματα για να φύγουν τα ενοχλητικά συμπτώματα. Μερικές θεραπείες γίνονται στο ιατρείο και άλλες είναι κρέμες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο σπίτι για πολλές εβδομάδες:

 Εφαρμογή διαλύματος ποδοφυλλίνης

πρόκειται για μια χημική ένωση που πρέπει να εφαρμοστεί από γιατρό. Λειτουργεί «καυστικά» στις βλάβες.

 Καταστροφή με διαθερμοπηξία

Πρόκειται για κλασική και πολύ αποτελεσματική καταστροφή των βλαβών με τη χρήση ηλεκτρικού ρεύματος σε συσκευή μονοπολικής διαθερμοπηξίας. Μειονεκτήματα της μεθόδου αποτελούν ο μεγαλύτερος χρόνος αποθεραπείας 2-3 εβδομάδων (ιδιαίτερα σε θεραπεία πολλαπλών βλαβών), η αναγκαία χορήγηση τοπικής αναισθησίας (με ενέσιμη λιδοκαίνη) καθώς και ο αυξημένος κίνδυνος υπομελάγχρωσης και δημιουργίας ουλής. Επιπλέον υπάρχει κίνδυνος επιμόλυνσης των βλαβών. Τα πλεονέκτημα της μεθόδου είναι ότι είναι άμεσα αντιληπτή η καταστροφή της βλάβης, ότι επιτυγχάνει πολύ αποτελεσματική αιμόσταση, ενώ τις περισσότερες φορές αρκεί μία μόνο συνεδρία

 Καταστροφή με κρυοθεραπεία

Εφαρμογή υγρού οξείδιου ή πρωτοξείδιου αζώτου, με ελαφρύ ψεκασμό ή εξ επαφής με βαμβακοφόρο στυλεό είναι, τις περισσότερες φορές, αποτελεσματική και ίσως, η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη θεραπεία. Η ψύξη/ απόψυξη των κυττάρων λειτουργεί κυτταροτοξικά (καταστροφικά) για τα κύτταρα της βλάβης. Πλεονεκτήματα της μεθόδου αποτελούν το ότι δεν απαιτείται η χρήση τοπικής αναισθησίας καθώς και ότι δίνεται η δυνατότητα να αντιμετωπιστούν συγχρόνως πολλαπλές βλάβες πολύ γρήγορα. Επίσης, η διαδικασία αποθεραπείας είναι ταχεία και ανώδυνη (συνήθως επιφέρει έναν ήπιο μόνο ερεθισμό ο οποίος διαρκεί λίγες ημέρες). Μειονέκτημα της μεθόδου είναι ότι αποτελεί μια “τυφλή” μέθοδο καθώς δεν παρατηρούμε άμεση εξαφάνιση των βλαβών, με αποτέλεσμα πολλές φορές να υποθεραπεύουμε εάν επιλέξουμε μικρούς χρόνους και να απαιτούνται επαναλαμβανόμενες συνεδρίες. Αντιθέτως, αν προτιμηθούν παρατεταμένες περίοδοι ψύξης αυτές οδηγούν σε αυξημένο βάθος ψύξης και παραβλάπτουν την αγγείωση του χορίου, προκαλώντας δημιουργία πομφόλυγων (φουσκάλες), μόνιμο αποχρωματισμό και κίνδυνο δημιουργίας ουλής. Τέλος αναφέρεται πιθανότητα υποτροπής

 Εφαρμογή κρέμας ιμικουιμόδης 5%

Η ιμικιμόδη είναι ένα ανοσορρυθμιστικό φάρμακο το οποίο είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό στην θεραπεία των πολλαπλών οξυτενών κονδυλωμάτων. Βρίσκεται σε μορφή κρέμας η οποία εφαρμόζεται 3 φορές την εβδομάδα για χρονικό διάστημα 4 εβδομάδων (ένας θεραπευτικός κύκλος). Η θεραπεία δεν προκαλεί μόνο την καταστροφή των εμφανών βλαβών, αλλά είναι αποτελεσματική και στις γειτνιάζουσες υποκλινικές βλάβες (το αντιλαμβανόμαστε από τον ερεθισμό που προκαλεί και στην παρακείμενη των βλαβών περιοχή σε θεραπεία πεδίου), ενώ αναφέρεται ότι προκαλεί στην περιοχή που εφαρμόζεται ανοσοδιέγερση η οποία οδηγεί σε μειωμένη πιθανότητα εμφάνισης μελλοντικών κονδυλωματωδών αλλοιώσεων.

 Καταστροφή με χειρουργικό laser

Το laser διοξειδίου του άνθρακα (CO2) είναι αποτελεσματικό στη θεραπεία κυρίως μεμονωμένων βλαβών. Το πλεονέκτημα της μεθόδου είναι ότι είναι άμεσα αντιληπτή η καταστροφή της βλάβης (η οποία οφείλεται σε εξάχνωση), ενώ τις περισσότερες φορές αρκεί μία μόνο συνεδρία. Μειονεκτήματα της μεθόδου αποτελούν ο μεγαλύτερος χρόνος αποθεραπείας (ιδιαίτερα σε θεραπεία πολλαπλών βλαβών) σε σχέση με την κρυοχειρουργική, και ότι απαιτείται να έχει προηγηθεί τοπική αναισθησία (με ενέσιμη λιδοκαίνη συνδυασμένη ή όχι με αδρεναλίνη).

 Όποια μέθοδος και αν επιλεγεί, ακόμη και μετά την αντιμετώπιση των κονδυλωμάτων, το άτομο εξακολουθεί για κάποιο διάστημα να είναι φορέας του ιού (αφού ο ιός δεν «θεραπεύεται» αλλά απλά αντιμετωπίζονται οι εκδηλώσεις του). Σε μερικές περιπτώσεις τα συμπτώματα θα επανεμφανιστούν, όμως στη μεγαλύτερη πλειοψηφία των ανθρώπων ο ίδιος ο οργανισμός θα θέσει τον ιό υπό έλεγχο.

Συμπληρωματικά με τη θεραπεία είναι καλό ο ασθενής να ακολουθήσει ένα σωστό πρόγραμμα διατροφής, να έχει καθημερινά ένα καλό πρόγραμμα ύπνου και το δυνατόν να αποφεύγει το σωματικό και ψυχικό στρές. Τα παραπάνω προσφέρουν σημαντικά στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς , το οποίο συμβάλλει στην αντιμετώπιση και αυτοπεριορισμό της νόσου.

 Ποιες είναι οι πιθανές επιπλοκές των κονδυλωμάτων;

Οι πιθανές επιπλοκές των κονδυλωμάτων διακρίνονται σε ελάσσονες και μείζονες και είναι οι εξής:

-Ελάσσονες επιπλοκές κονδυλωμάτων: ελκώσεις (δημιουργία πληγών), αιμορραγία μετά από τραυματισμό τους, επιμόλυνση μετά από τραυματισμό τους, μηχανικά προβλήματα κατά την ούρηση και ελάσσονα ψυχολογικά προβλήματα

-Μείζονες επιπλοκές κονδυλωμάτων: μείζονα ψυχολογικά προβλήματα, γιγάντια κονδυλώματα και δυσπλασίες πρωκτογεννητικής χώρας,

 Πρέπει ο σύντροφός πάσχουσας γυναίκας να εξετασθεί ή να κάνει επίσης κάποια θεραπεία;

Ο σύντροφος μιας γυναίκας με διαπιστωμένες αλλοιώσεις οφειλόμενες σε μόλυνση από τον HPV θεωρείται ότι κατά μεγάλη πιθανότητα έχει και αυτός μολυνθεί από τον ίδιο ιό και ότι είτε είναι απλός φορέας χωρίς να εμφανίζει συμπτώματα, είτε έχει και αυτός υποκλινικές ή κλινικές HPV αλλοιώσεις .Άρα η κλινική εξέταση από έμπειρο ιατρό κρίνεται απαραίτητη. Έχει σημασία να διακριθεί εδώ εάν οι αλλοιώσεις της γυναίκας είναι μόνο κονδυλωματώδους φύσεως (καλοήθους–χαμηλού κινδύνου) ή εάν συνυπάρχουν και δυσπλαστικές μορφές (κακοήθους-υψηλού κινδύνου), ανεξαρτήτως του γεγονότος βέβαια ότι οι δυο αυτές μορφές μπορεί να συνυπάρχουν. Η πιθανότητα εκδήλωσης HPV αλλοίωσης κονδυλωματώδους φύσεως στον άντρα είναι αρκετά μεγάλη, σχεδόν όση και στην γυναίκα-σύντροφο, ενώ αντίθετα, όταν στη γυναίκα υπάρχουν προκαρκινικές βλάβες του τραχήλου, αντίστοιχες αλλοιώσεις στον άντρα είναι σπάνιες, γεγονός το οποίο οφείλεται πιθανόν σε ανατομικές διαφορές του επιθηλίου (του ιστού του γεννητικών οργάνων) μεταξύ πέους και τραχήλου μήτρας. Έτσι εξηγείται και η μεγάλη διαφορά στη συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου στον τράχηλο της μήτρας και στο πέος.

Μετά από θεραπεία των κλινικών κονδυλωμάτων υπάρχει περίπτωση επαναμόλυνσης από το σύντροφο;

Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να γίνει σαφές ότι η «θεραπεία» των HPV αλλοιώσεων δεν είναι πάντα εξασφαλισμένη, ανεξάρτητα αν αμέσως μετά δε διαπιστώνονται κλινικές αλλοιώσεις. Κι αυτό διότι συχνά οι ιστοί που περιβάλλουν την καταστραφείσα βλάβη συνεχίζουν να εμπεριέχουν τον ιό και έτσι τα νεοεμφανιζόμενα κονδυλώματα δεν οφείλονται σε επαναμόλυνση αλλά σε καθυστερημένη εκδήλωση.

Εξάλλου, μετά από συχνή επαφή του οργανισμού–ξενιστή με ένα και το ίδιο στέλεχος του ιού, έχει ενεργοποιηθεί ο ανοσιακός μηχανισμός του πρώτου απέναντι στα αντιγόνα του δεύτερου και η ανοσιακή απάντηση δεν επηρεάζεται από τη συνεχή επαφή με τα ίδια ιικά αντιγόνα.

Άρα μπορεί να εμφανιστούν καινούργια κονδυλώματα, τα οποία δεν οφείλονται σε μόλυνση από το σύντροφο, αλλά σε καθυστερημένη ανάπτυξη και εμφάνιση του κονδυλώματος.

M. Τρακατέλλη

Created by